ZATERDAG

Hoe snel kan de tijd gaan – vandaag alweer de laatste groep die we mochten ontmoeten. En ook dit keer weer een bijzondere lokatie – we zijn uitgenodigd bij het weeshuis waar Noa, het dochtertje van  Nadia en  Manuel, vandaan komt. Er zitten totaal meer dan 100 kinderen, van alle leeftijden. De groep die wij die middag zien is erg gevarieerd, sommige kindertjes zitten heel braaf op stoeltjes te wachten op ons, terwijl enkele kinderen erg brutaal en ons zelfs lastig vallen, als echte schoffies. In het begin waren we een beetje verrast maar al snel konden we gelukkig ook hier schakelen en de gouden zet was ditmaal om een voetbal te geven aan de “schoffies” die daar dolblij mee aan de haal gingen, zodat wij met de andere kinderen wat leuke oefeningen konden doen. Altijd leuk om samen liedjes te zingen, verder kwamen er veel klapspelletjes voorbij, en soms ook gewoon op een stoel zitten waarbij de kinderen zeer geinteresseerd ons haar bestudeerden…

We waren die middag trouwens niet de enige ‘”obroni” (lokale benaming voor blanken) op lokatie, er waren ook enkele stewardessen en een captain van Delta Airlines, die 2 dagen in Ghana  waren en ervoor hadden gekozen om hun dag in het weeshuis door te brengen. Een van hen zei dat ze elke maand op Accra vloog en regelmatig naar het weeshuis ging. Ze had papier en kleurpotloden meegenomen en dat was een goed idee – vele kindjes zaten vol overgave tekeningen te maken of kleurplaten in te kleuren.

Tegen het eind van de middag hadden we echt leuk contact met enkele van de kinderen en was het zelfs behoorlijk lastig om afscheid van ze te nemen… De ballen en de bellenblaas lieten we bij ze achter, en bij de administratie ook een grote zak met kleding en knuffels die in Nederland waren ingezameld, dank daarvoor!! Trouwens, dankzij de gulle sponsoring van onze vrienden, familie en bekenden worden bij dit weeshuis de komende maand 72 nieuwe bedjes geleverd – ook daarvoor hartelijk dank jullie allemaal, mede dankzij de weeskinderen van Accra!!

Rond 16 uur moesten we dan toch echt afscheid nemen, en met onze Improfessioneel blauwe polo’s aan liepen we terug naar het huis van Nadia en Manuel, een lekkere wandeling van een half uurtje. Morgen is het rustdag voordat we ’s avonds weer terug naar Nederland vliegen.
We kijken allevier terug op een echt heel bijzondere week, vol unieke ervaringen, waarbij we hopelijk de kinderen wat hebben kunnen brengen maar ook zelf heel veel hebben mogen leren. En wat we vooral beseffen – hoe fijn is het om niet alleen ergens over te praten maar ook echt actie te ondernemen – helemaal als het een droom is die uitkomt. Dank aan iedereen die heeft bijgedragen aan het succes van deze trip – in het bijzonder Nadia en Manuel voor alle hulp en verzorging deze week en het meehelpen bij de voorbereidingen, Festus voor het leggen van allerlei nuttige contacten, en iedereen binnen en buiten Nederland die ons heeft gesteund – hetzij financieel, hetzij door al jullie positieve reakties via mail en Facebook, of op andere manieren. Voor jullie allemaal: Meda Ase!!!!!!! (hartelijk dank)