WOENSDAG

Another day another school… we voelen ons al bijna een bekende popgroep op toernee als Nadia ons wederom met de 4-wheel drive naar een nieuwe lokatie rijdt voor een optreden. Vandaag mogen we optreden bij de New Horizon school, waar meer dan 100 kindertjes met het syndroom van Down ons opwachten. Het is een prachtige lokatie, de muziek komt ons tegemoet als we binnenlopen, en we worden hartelijk verwelkomd door de principal en de head teacher.

Het is even wennen voor ons, niet eerder hebben we een workshop/optreden gegeven voor zo’n grote groep van kinderen. Gelukkig zijn de kinderen al snel heel enthousiast, en het ijs is gebroken zodra we samen een aantal liedjes zingen. “If you’re happy and you know it clap your hands” is een hele bekende hier, al is de tweede zin enigszins aangepast tot “If you’re happy and you know it say amen – AMEN!”.

Ook voor deze groep is het spel met de koning en de servants weer bijzonder populair, en we spelen hem daarom enkele keren, soms ook met servants vanuit de groep. En ook als het niet helemaal loopt zoals we gepland hadden blijven alle kinderen lachen. Zo hadden we amper 10 stoelen klaargezet voor de emotionele bus en nog niet eens uitgelegd wat de bedoeling was, toen alle stoelen alweer bezet waren door de kinderenJ!! En ze vonden het zo leuk, dat we nog 3 keer de hele bus opnieuw hebben kunnen vullen met kinderen, zonder enige spelregels…

Met “head, shoulders, knee, and toe” sloten we de workshop af, en was het tijd voor een spontaan dansje met de kinderen. Extra leuk dat we een kijkje konden nemen in het lokale winkeltje waar spulletjes (matten, armbandjes, portemonnees etc) werden verkocht die door de kinderen zelf waren gemaakt. Mooie souvenirtjes en tegelijkertijd fijn om de school ook zo te kunnen morgen steunen.

’s Middags gingen Frouke en Vanessa naar het KLM Cargo kantoor om een grote doos op te halen vol kinderschoenen en voetballen – gegeven door allerlei vrienden, en met hulp van Esther (dank!) kosteloos via KLM naar Accra gevlogen. Helaas ging dit niet zonder slag of stoot – zoals weinig in Ghana vanzelfsprekend gaat – na 3 uur wachten moesten ze weer terug naar huis zonder dat ze de doos meekregen….. Intussen hadden Raymond en Joris een afspraak met Noble en Gloria – twee zeer ervaren consultants in “Organisational Development” met kantoren in Ghana en Groot-Brittannie. We hadden een goed gesprek over communicatie, improvisatie, leadership en vele andere onderwerpen, voordat ze weer moesten gaan en wij – toevallig meteen daarna – een volgende gast konden verwelkomen. Philip Liverpool was een collega van Joris bij Shell en woont sinds 2 jaar in Ghana waar hij bijzonder actief is in allerlei bedrijven en ook verschillende stichtingen die zich bezig houden met het steunen van onderwijs voor kansarme jongeren. Een van zijn Foundations werkt met de Omega Schools – en die willen wij graag sponsoren. Voor 600 Euro kan die organisatie zorgen voor goede kwaliteit onderwijs voor een leerling (uit de armste wijk van Accra) gedurende 6 jaar – en zo een leven vol mogelijkheden creeren. Rond 20 uur sluiten ook Vanessa en Frouke aan en met zn vijven eten we een hapje in restaurant Zanzibar. Het hoogtepunt van de avond is als we aldaar aan het personeel vragen of ze onze CD met de carnavalskraker “Zuurstoftank” op willen zetten. Niet alleen doen ze dat meteen, maar als we vervolgens een polonaise inzetten in het restaurant doet het voltallige personeel met ons mee J!! Via de mobiele telefoon geniet het Improfessioneel thuisfront ook mee …  en kletsen we ook even bij met de woensdagavond groep, leuk!